വിലയം

[ഭൂമിയും ആകാശവും തമ്മിൽ തൊടുന്നതായി തോന്നുന്നിടമാണ് ചക്രവാളം. ഋതു ഭേദങ്ങളും രാവും പകലും മഴയും വെയിലും... മറ്റെല്ലാം വന്നുപോയാലും ഭൂമിയും ആകാശവും പ്രണയാതുരരായി തമ്മിൽ ചേരാൻ വെമ്പി ചക്രവാളത്തിനിരുപുറം അങ്ങിനെ നിൽപ്പാണ്. അവരുടെ നിതാന്ത പ്രണയമാണ് ഈ കവിത]

  വിലയം 

ചക്രവാളമാം സീമയ്ക്കിരുപുറം 

തൊട്ടു നിൽക്കുന്നു വാനവും ഭൂമിയും 

തമ്മിൽതമ്മിൽ വഴിയും പ്രണയമാം 

തന്ത്രി തൻ വിരൽ തൊട്ടും തൊടാതെയും 

ഋതുക്കളെത്രയോ വന്നു കടന്നുപോ-

യെത്രയായിരം കൽപങ്ങളീ വിധം 

അന്നു തൊട്ടുള്ള നാളിന്നിതുവരെ -

യുമ്മവയ്ക്കുവാൻ വെമ്പുന്നിരുവരും 

അതിരു കാക്കും കതിരവൻ തൻ മിഴി 

കത്തും തീയുമായെത്തി നോക്കീടവേ 

രക്തപുഷ്പം വിടർന്നു പ്രണയത്താ-

ലെന്നു ചിത്തം തുടിക്കിന്നിരുവർക്കും! 

രാത്രി തന്നിരുൾ രാക്ഷസ രൂപങ്ങ-
ളൊട്ടു ഭയം ജനിപ്പിക്കുന്ന വേളയിൽ 

ഒന്നിനോടൊന്നു ചേർന്നു പുണർന്നു കൊ-

ണ്ടൊന്നു ഞങ്ങളെന്നോതുന്നിരുവരും! 

അമ്പിളിക്കല കണ്ടവർ മോഹിച്ചു -

വൊന്നു ചേർന്നു തുഴയാൻ നിലാക്കടൽ, 

കണ്ണു ചിമ്മുന്നതാരകൾ മിന്നിടും 

വേളിപ്പന്തൽ കിനാക്കണ്ടിരുന്നവർ.

കാലമേഘക്കുതിരയെ പൂട്ടിയ 

തേരിലാർത്തു പേമാരി വന്നീടവേ  

സ്വപ്നമാകുന്ന പൊയ്കയിൽ നിന്നു നൽ 

തീർത്ഥമിറ്റുന്നതെന്നേ നിനച്ചവർ! 

വെള്ളി തീർക്കുന്ന മിന്നൽ പിണരുകൾ 

വരണമാല്യമാണെന്നു  കൊതിച്ചു പോയ്‌, 

ഘോരമാമിടിവെട്ടും നിനാദങ്ങൾ 

മംഗലധ്വനിയെന്നേ നിരൂപിച്ചു !

കാറ്റു ചുറ്റിച്ചുഴലിയായെത്തിടു-

മൊട്ടി നിൽക്കുമിവരെയകറ്റുവാൻ 

വായുവേഗത്തിലായത്തിലൊപ്പമാ-

യൂയലാട്ടുന്ന വള്ളിയായ് തീർത്തവർ ! 

പേർത്തും പേർത്തും പെരിയ  കൊടുമക-

ളൊക്കെയും പുഷ്പവർഷങ്ങളെന്ന പോ-

ലോർത്തു കണ്‍കളിൽ നോക്കിനിന്നീടുന്നു-

വിന്നുമീ മുഗ്ദ്ധ വാനവും ഭൂമിയും...  

തൊട്ടു തൊട്ടില്ലയെന്നപോൽ നിർത്തിടും 

ചക്രവാളമാം സങ്കൽപ സീമ തൻ 

കെട്ട് പൊട്ടിച്ചു വാനവും ഭൂമിയു -

മൊന്നു ചേർന്നിടും നാൾ വന്നു ചേരുമോ?!

ചക്രവാളമാം സീമയ്ക്കിരുപുറം 

തൊട്ടു നില്ക്കുന്നു വാനവും ഭൂമിയും 

രാത്രി തന്നിരുൾ രാക്ഷസ രൂപങ്ങ-
ളൊട്ടു ഭയം ജനിപ്പിക്കുന്ന വേളയിൽ 

ഒന്നിനോടൊന്നു ചേർന്നു പുണർന്നു കൊ-

ണ്ടൊന്നു ഞങ്ങളെന്നോതുന്നിരുവരും!