പുഴകൾ പാലൂട്ടിയ പുണ്യനാടേ,നിൻ്റെ
വിധിയീവിധമെന്തു മാറിനാടേ?
പേമാരി തന്നുള്ളു കണ്ട നാടേ,യിന്നു
ചെറുചാറ്റൽ കണ്ടാൽ ഭയപ്പതെന്തേ?
മലകളിൽ മാമരം കോച്ചിടുമ്പോഴെന്തു
സുഖനിദ്രപൂണ്ടിരുന്നന്നു നാടേ!
അരുതായ്കയെന്തു നാം ചെയ്തു നാടേ-
യിനി പഴയ ശാന്തിയ്ക്കെന്തു ചെയ്വൂ നാടേ?
ഏറും തലയെടുപ്പോടെയീ നാടിനെ-
ക്കാത്തൊരാ മാമലസേനയെ നാം
ദ്രോഹിച്ചു നാൾക്കുനാളേറും ദുരാഗ്രഹ-
ത്താൽ മതികെട്ടു മദിച്ചനാളിൽ;
വാനിൽ നീന്തും ഹർഷനീരദങ്ങൾതൻ്റെ
നെഞ്ചകം തൊട്ട ഗിരിനിരകൾ
അപ്പാടെ മുണ്ഡനം ചെയ്തു നാം നൂതന-
നാണ്യവിളകൾക്കു ഭൂമിയാക്കീ.
യന്ത്രങ്ങൾ നിത്യവും മെയ് കാർന്നെടുക്കവേ
നോവിൽത്തളരും മലനിരകൾ,
കന്മദം ചോരുന്ന പാറകൾ പൊട്ടി -
യടർന്നർദ്ധപ്രാണ,രസ്തശ്ശിരസ്ക്കർ,
ഏറ്റുമുട്ടാൻ ശേഷി ചോർന്നു നിൽപ്പൂ
കൊടുങ്കാറ്റിനോടും കരിങ്കാറിനോടും,
കാലം പിഴച്ചുവീശും കടൽക്കാറ്റും
കനൽകാറ്റുമേറ്റുടൽ വേച്ചുനിൽപ്പൂ.
അക്ഷയപാത്രമാം പശ്ചിമഘട്ടവും
ചൂഷണമേറ്റു ക്ഷയിച്ചുപോയീ...
നാണയത്തുട്ടുകൾ കൊയ്യുവാൻ കാടായ
കാടുകൾ വെട്ടിത്തെളിച്ചു നമ്മൾ,
മണ്ണിട്ടുമൂടിയ കാട്ടുനീർച്ചോലകൾ-
തൻ പച്ചജീവൻ പിടഞ്ഞൊടുങ്ങീ,
കാവും കുളവും പടിയിറങ്ങീ
തറവാടും പൊളിച്ചുവിറ്റുണ്ടു നമ്മൾ,
നമ്മൾക്കു നാകം പണിഞ്ഞവർതന്നുടെ
ദീർഘമാം വീക്ഷണം കണ്ടിടാതെ
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചെന്തു പ്രാകൃതമെന്നുച്ച-
ഘോഷം പരിഹസിച്ചാർത്തു മോദം.
നല്ല നാല്പത്തിനാലാറുകൾ ചേർന്നന്നു
നാടിന്നുയിർ തന്ന നല്ലകാലം
വിസ്മരിച്ചില്ലേ വികസനത്തിന്നുച്ച -
കാഹളത്തിൽ ലയിച്ചന്നു നമ്മൾ?
തെന്നിത്തെറിച്ചു വെള്ളിക്കൊലുസിട്ടു
നാടാകെയൊഴുകിയ പാൽപ്പുഴകൾ
ദേശമാകെ ദാഹനീരേറ്റി, വേരുകൾ-
ക്കൂർജ്ജം പകർന്നൊരമ്മപ്പുഴകൾ...
പെട്ടെന്നൊരിക്കൽ പകച്ചുനിന്നൂ ,
നമ്മളമ്മയെച്ചങ്ങലയ്ക്കിട്ട നാളിൽ!
ദാഹം പൊറാഞ്ഞെത്ര കൈവഴികൾ
വറ്റിയമ്മയെ കാത്തർദ്ധപ്രാണരായീ?
വറ്റിയ ചാലുകളൊക്കെയും തിങ്ങും
മനുഷ്യാധിവാസങ്ങളെങ്ങുമെങ്ങും
കാടിൻറെ മക്കളെ, കാട്ടുമൃഗങ്ങളെ-
ക്കാടിറക്കീ,യടിവേരു വെട്ടീ...
വിസ്മരിച്ചേവരും കാടും പുഴകളും
കൈകോർത്തുനിന്നൊരാ പോയ കാലം!
ഇന്നൊരു മിന്നൽവെട്ടത്തിലും ഞെട്ടവേ-
യോർക്കുന്നുവോ പോയ നല്ല കാലം?
ഒന്നല്ല രണ്ടല്ലിരുപതല്ലിന്നെങ്ങു-
മമ്മയെപ്പൂട്ടുമണക്കെട്ടുകൾ,
ഭൂമിതൻ നാഡീഞെരമ്പുകളൊക്കെയും
ബന്ധിച്ചുവന്ത്യലാഭക്കൊതിയാൽ.
വിങ്ങിവിങ്ങിത്തടവിൽക്കിടന്നീടുന്നൊ-
രമ്മപ്പുഴകളൊന്നിച്ചുലഞ്ഞാൽ,
ഭൂമി തന്നുള്ളുരുകിപ്പരന്നൂരുകൾ
മായും, മറയും വികസനങ്ങൾ.
നന്നായ് നനഞ്ഞിടമെന്നു നിനച്ചാകെ-
യൂറ്റിയാലൂഴി തിരിച്ചടിക്കും!
തട്ടിപ്പറിച്ചതും വെട്ടിപ്പിടിച്ചതുമെല്ലാം
പ്രപഞ്ചം തിരിച്ചെടുക്കും !!
താണുവണങ്ങിയനുവാദവും വാങ്ങി
വേണ്ടത്ര മാത്രമെടുത്തുകൊള്ളാൻ
ചൊന്നു, ദാനം തന്നു മണ്ണിൽ മറഞ്ഞവർ-
തൻ വാക്കുകൾ തന്നെ ശാന്തിമന്ത്രം!
പഞ്ചഭൂതങ്ങൾക്കുമുണ്ടവസ്ഥാന്തരം,
കണ്ടറിഞ്ഞാൽക്കൊണ്ടറിഞ്ഞിടേണ്ട!