പുനർനവം പുരാണം!

ദുര മൂത്ത രാജനുലകേഴും  ഭരിപ്പതിനു
കൊതി മൂത്തു കാട്ടുമിഹ ക്രൗര്യങ്ങളെന്തു കഥ!

പക മൂത്ത ചിത്തമതിനകമേ നിറച്ച മല-

മതിൽ നിന്നുയർന്നിടുമശുദ്ധാണു സംഗരവും. 

അണുബാധയേറ്റു സുഖമകമേ നശിച്ചരചൻ 

ചെയ്യുന്നു കർമ്മമവയോരോന്നധർമ്മവഴി, 

ചെയ്യിച്ചിടുന്നതുമധർമ്മങ്ങളാജ്ഞ നിറ-

വേറ്റാൻ വിധിച്ചവരെ വച്ചും, ജയിപ്പതിനായ്‌.

അരുതാരുമഖിലേശ്വരൻ തൻറെ നാമമിനി 

മേലാൽ ജപിക്കരുതുരയ്ക്കുന്നു  രാജനിഹ!

ഭജനങ്ങളൊക്കെയുമെനിക്കുള്ളതാകണ-

മതല്ലാത്തതൊക്കെയുമടക്കും, സ്മരിക്ക പ്രജ!

പണ്ടോരു രാക്ഷസനവൻ  തൻറെ പുത്രനൊടു-

രച്ചൂ നിറുത്തിടുക നിൻ വിഷ്ണുനാമജപം 

ഹരിനാമകീർത്തനമതല്ലാതെയില്ല ഗതി- 

യെന്നത്രെയന്നു ഭയമില്ലാതെ ചൊന്നു സുതൻ!

എന്നാലതൊന്നറിയതന്നേ,യുടൻ തരിക 

ദൃഷ്ടാന്തമിത്തരുണമല്ലായ്കിലന്ത്യമുടൻ,   

കോപാഗ്നി കൊണ്ടു മതി കെട്ടോരു രാക്ഷസ-

നവൻ തൻറെ പുത്രനെയൊടുക്കാനുറച്ചുടനെ. 

കാണട്ടെ, നിൻറെ ഹരി തൂണിൽ, തുരുമ്പിലു-

മതുണ്ടെങ്കിലിന്നിവിടെയിത്തൂൺ പിളർന്നുടനെ... 

ചൊല്ലേണ്ടതാമസമതാ തൂൺ പിളർന്നുടനെ 

കാണായി വിഷ്ണു നരസിംഹം കണക്കെ, ഹര! 

ശേഷം നടന്ന കഥ ചൊല്ലേണ്ടതില്ല, ഹരി-

നാമം ജപിക്കുമവരൊക്കെയറിഞ്ഞ കഥ.

ഭുവനത്തിലെത്ര മനുഭാവങ്ങളത്ര  വിധ-

മോരോന്നുമുണ്ടു കഥയാചാര്യഭാവനയിൽ!

ഇന്നും ജഗത്തിലിഹ കാണായ്‌ വരുന്നു ചില 

ജന്മങ്ങളിത്തരമഹങ്കാരരൂപികളായ് 

ബാഹ്യേ നടിച്ചിടുമവർ ധൈര്യശാലികൾ പോ-

ലെന്നാൽ ഭയം തൻ നിഴൽ പോലുമെന്ന ഗതി! 

ഏറുന്നു ചിന്തയവനും ഭാരമുള്ള മടി-

ശീലയ്ക്കു വന്നുപെടുമൂനം നിനച്ചിടവേ, 

കൈവിട്ടു പോകുമൊരു സൗഭാഗ്യജീവിതവു-

മോർത്താൽ മതിയ്ക്കു ഭ്രമമല്ലെങ്കിലെന്തു വഴി?  

തൂണും തുരുമ്പുമൊരു പുല്ലിൻറെ തുമ്പുമൊരു 

നാളെൻറെയന്തകനതായീടുമെന്ന ഭയം 

വർദ്ധിച്ചിടുന്നളവിലൂണും ഉറക്കവു -

മൊഴിഞ്ഞങ്ങിരിക്കുമൊരു ഭ്രാന്തൻ കണക്കുമിതി!!