ഇടതൂർന്നുതിർന്നുമെയ് പുണരുമ്പൊഴോ
അധികം മനോഹരിയാകുന്നതെപ്പൊഴെൻ
മതിമോഹിനീ മഹീ പറയുമോ നീ?
മഴനൂലിഴച്ചാർത്തിലലിയുമ്പൊഴോ നിലാ-
പ്പാലാഴിയിൽ നീയുലാവുമ്പൊഴോ
ഇടിമിന്നലൂർന്നുവന്നുടയാടയിൽ വെള്ളി-
യിഴയുള്ള കസവായ്ത്തിളങ്ങുമ്പൊഴോ
സുഖദയാം കാറ്റിൻറെ പരിലാളനങ്ങൾ നിൻ
തനുവാകെ പരിമളം പൂശുമ്പൊഴോ
അതിലോലമായിടും മൃദുലമേഘങ്ങൾ നി-
ന്നരികിൽ വന്നരുമയായ് പൊതിയുമ്പൊഴോ
തരുശാഖകൾ തോറുമിളകിയാടും മൃദു-
പല്ലവങ്ങൾ ചൂടി നിൽക്കുമ്പൊഴോ
ശിശിരം വിരൽ തൊട്ടടർത്തിയോരിലകൾ തൻ
വർണ്ണോത്സവത്തിൽ നീ മുങ്ങുമ്പൊഴോ
വിടരാനൊരുങ്ങുന്ന പൂക്കളിൽ നീഹാര-
മണിയിച്ചുകുളിരാർന്നുനിൽക്കുമ്പൊഴോ
മരതകകാന്തിയിൽ മിന്നുന്ന പുൽക്കൊടി-
ത്തുമ്പുകൾ തൻ മെത്ത നീർത്തുമ്പൊഴോ
കടലോടു ചേരുവാൻ കവിയുന്ന കരളുമാ-
യൊഴുകുന്ന നദികളെ പേറുമ്പൊഴോ
കടലിന്നപാരമാം കാണാപ്പുറങ്ങളെ
തിരമാലയാക്കി നീയെത്തുമ്പൊഴോ
കവിയായി മാറാൻ നിശാചരർക്കൊക്കെയും-
അറിവിൻ ചിതൽപ്പുറ്റുയർത്തുമ്പൊഴോ!
താനിരിക്കും മൗഢ്യമാകുന്ന കൊമ്പറു-
ത്തവനിൽ നിൻ ജ്ഞാനം നിറയ്ക്കുമ്പൊഴോ!!
അധികം മനോഹരിയാകുന്നതെപ്പൊഴെൻ
മതിമോഹിനീ മഹീ പറയുമോ നീ?
അറിയാനെനിക്കതിയായിടും മോഹമി-
ന്നവനിയിൽത്തന്നെ ലയിക്കട്ടെ ഞാൻ!
അവനിയിൽത്തന്നെ ലയിക്കട്ടെ ഞാൻ!!
കവിത മനോഹരമായിട്ടുണ്ട് ടീച്ചര്‍
ReplyDeleteആശംസകള്‍
നന്ദി സർ
Deleteകവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. നന്നായിരിക്കുന്നു.
ReplyDeleteഈ വരവിനും വായനയ്ക്കും അഭിപ്രായത്തിനും നന്ദി പ്രിയവ്രതൻ. ബ്ലോഗിൽ പുതിയ വിരുന്നുകാരെ കാണുമ്പോൾ കൂടുതൽ സന്തോഷമുണ്ട്. താങ്കളുടെ 'പ്രിയതമം' എന്ന ബ്ലോഗ്ഗ് ആദ്യമായാണ് കാണുന്നത്. ഒന്ന് ഓടിച്ച് നോക്കി.വായിക്കാൻ ഗൗരവമുള്ള വിഷയങ്ങൾ അതിലുണ്ടെന്ന് തോന്നി.
Deleteവിശദമായ വായനയ്ക്കായി ബുക്ക്മാർക്ക് ചെയ്തുവച്ചിട്ടുണ്ട്. ആശംസകൾ.