ചിങ്ങപ്പൊരുൾ

 

ചിങ്ങരാശിയിലിരുന്നരുളും ദിനകരൻ 

ചക്രവാളത്തിലാദ്യകിരണം തൊടുക്കവേ 

ശുഭശ്രാവണസുഖരശ്മികളതത്രയും 

കനിവൊടഖിലാണ്ഡമൊക്കെപ്പരക്കയായ്, 

ഹരിതവനനിബിഢനദീഫലലതാവലികളാ-

ലാവൃതമാകുമാ സുഭഗപ്രദേശവും 

തരളിതമൻപൊടു തിരിച്ചധിപന്നു നേർക്കുവ,-

ച്ചുഷസി,യതിസാദരം ധര നമസ്കരിക്കയായ്! 

"വരിക വരിക! ഭവതീ, ധരണീ, ഋതുവതീ,

സുദിനമി,തിന്നവിടെ ശ്രാവണമെത്തിയോ?

പറകയതു തവമനസ്സിലിന്നെന്തെന്നാശു നീ 

തരുവതിനതെനിക്കൊരമാന്തവുമില്ലെടോ!"

"പറയുവതെന്താവതിപ്പൊഴുതു ഞാൻ ബത! 

പകലിരവുമൊരുപോലെക്കറങ്ങീടവേ?

സുകൃതമൊടാ പ്രകൃതിയുമൊത്തിരുന്ന നാളുകൾ 

തിരികെത്തരികെനിക്കതേയൊരാഗ്രഹം...,

പല ഋതുക്കളിലതതുപ്രകാരമായ് വരും 

വിഹിതകർമ്മങ്ങളതാചരിക്കുവാൻ ചിരം 

തവപൊരുളിതെന്നലസരാം സുതർക്കു  നീ-

യലിവൊടരുളണം  സൗരയൂഥപ്രഭോ!

വിനയമൊടു വേണമിറുക്കുവതൊരു തളിരില-

യതു,മതിനൊരു വകതിരിവകമേ നിറയ്ക്കണം"

"തവഹിതമതനവരതമവിഘ്നമായ് 

തുടരുമതിനു മതി നടുവിലെഴുമഹമെടോ!"

അവനിയുമിതു ശ്രവിച്ചതികൃതാർത്ഥയായ്  

സ്വപഥഗതി തുടരുവനിതി സുഖമഖിലം ഭവിക്കുവാൻ!

സ്വധർമ്മവഴി നിസ്സംശയമഖിലരും ഗമിക്കുകിൽ 

പുനരുലകിന്നു സുഖമെന്തതിലും വിശേഷമായ്?!