കാണ്മവർക്കവൾ വെറും ഭ്രാന്തി,
കാണുമക്കലാലയ കവാടത്തിൽ നിത്യം,
വർഷമാകിലും കടുംവേനലെരിക്കിലും
എത്തുമാരെയോ കാത്തെന്നപോൽ കൃത്യം.
വറ്റിയ കടൽ പോലുടലും മിഴികളും,
വെറ്റ തിന്നു കറുത്ത ദന്തങ്ങളും,
കത്തിനിന്ന തിരി കെട്ടത് പോലെഴും
ചിരിയറ്റുയിർകെട്ട മുഖം, കവിളൊട്ടിയും...
ചപ്രച്ചുപാറിടും ചെമ്പന്മുടിയിഴ-
ച്ചുറ്റുകോർത്തുവിരലൊട്ടു ചുഴറ്റിയും
ചെളിനഖമുനയാലുടലാകെ വരഞ്ഞും
കൈത്തണ്ടയിൽ കുപ്പിവളയണിഞ്ഞും.
ഉറ്റവരാരിവൾക്കാരുടയോർ? ചുറ്റിലും
മിഴിയുറ്റിവളാരെത്തിരയുന്നു നിത്യം?
ആരുകൈവിട്ടിവളെത്തെരുവിലെ-
ങ്ങാരെ വിട്ടകന്നിവൾ? സത്യമാർക്കറിയാം?!
"ഭ്രാന്തി ഭ്രാന്തി"യെന്നു നിത്യം പലവുരു
കേട്ടുകേട്ടു തഴമ്പിച്ച കാതിനാൽ
മറ്റെന്തു കേൾക്കാനാശിച്ചവൾ തൻ -
വളച്ചാർത്തിളക്കിച്ചെവിയോട് ചേർപ്പൂ?
ഊരില്ല, പേരറിയില്ലാരുമില്ലിവൾ-
ക്കാരോ കനിഞ്ഞൊരു പേരിട്ടു , 'പാർവ്വതി'!
സ്വന്തമവൾക്കൊരു ഭാണ്ഡ,മതത്രയും
ഓർമ്മപ്പുറ്റുകൾ കൊണ്ടോ കനത്തുപോയ്?
ആരോടുമൊന്നുമുരിയാടിയില്ലവൾ
ആരെയോ കാത്തിരുന്നവൾ ഭ്രാന്തമായ്
വന്നുനിൽക്കുന്ന വണ്ടികൾക്കുള്ളിൽ നി-
ന്നേതൊരാൾ വന്നിറങ്ങുവാൻ കാത്തവൾ?
നേർത്ത വിങ്ങലായ് തീർന്നവൾ, എന്നുമെൻ
രാത്രിയിൽ നിദ്ര ചോർത്തുന്നൊരോർമ്മയായ്.
കാലമെത്രമേൽ നിർദ്ദയം പാഞ്ഞുപോയ്,
നീർപ്പോളയത്രേ കലാലയ ജീവിതം!
പിന്നൊരു നാൾ ദിനപ്പത്രം വിടർത്തവേ
കണ്ടൊരു വാർത്ത, കാണാത്ത കോണിലായ്,
ചിത്തഭ്രമം പെട്ട സ്ത്രീയെയിടിച്ചിട്ടൊ-
രാഡംബരക്കാറ് നിർത്താതെ പോയിപോൽ!
ഒപ്പമാ ഭാണ്ഡവും കാണാതെ പോയിപോൽ!
കത്തുമോർമ്മകൾ കാണാതെ പോയിപോൽ!
